Geweldloze Communicatie

Wat je écht bedoelt in je communicatie.

We leven in een wereld waarin we meer dan ooit verlangen naar échte verbinding. Naar gezien worden in wie we zijn, gehoord worden zonder oordeel en ruimte voelen om onszelf uit te spreken zonder schaamte of angst. Tegelijkertijd merken veel mensen dat juist communicatie vaak de plek is waar het schuurt: waar we elkaar missen, ons afsluiten of onszelf verliezen in de ander.

Misschien herken je het zelf ook. Je zegt iets — met de beste intentie — en de ander hoort iets heel anders. Of je houdt je stil, omdat je bang bent om te veel te zijn. Soms reageer je vanuit frustratie of pijn, en pas later realiseer je je: ik zei het wel, maar ik voelde me eigenlijk niet echt verbonden.

Geweldloze communicatie is geen techniek om het ‘goed’ te doen, maar een manier om contact te maken met wat er werkelijk in je leeft — en van daaruit in verbinding te blijven, ook als het spannend wordt. Het leert je niet alleen spreken met zachtheid, maar vooral luisteren met je hele wezen: naar jezelf, én naar de ander.

In deze blog neem ik je mee in de vier stappen van geweldloze communicatie, met een praktijkvoorbeeld, een affirmatie en een uitnodiging om een start te maken dit ook in je eigen leven toe te passen.

Geweldloze communicatie communiceert vanuit vier elementen:

Laten we eens dieper op de werking van de elementen ingaan:

• Feitelijke Waarneming (zonder kleuring, oordeel):

“Je stuurde me net een bericht dat je vanavond niet komt.”
(In plaats van: “Je laat me wéér zitten” of “Je komt altijd je afspraken niet na”)

• Gevoel (wat voel ik, niet wat ik denk over de ander):

“Ik merk dat ik me teleurgesteld en een beetje geraakt voel.”
(In plaats van: “Ik ben boos omdat jij…”)

• Behoefte (wat verlang ik eigenlijk):

“Ik had echt uitgekeken naar onze afspraak. Het contact met jouw is belangrijk voor me en ik merk dat ik behoefte heb aan verbinding en helderheid.”

• Verzoek (concreet, uitnodigend, geen eis!!):

“Zou je me willen laten weten of we dit binnenkort kunnen inhalen? En als er iets speelt waardoor je vaker afzegt, wil je dat dan met me delen?”

Wat er verandert met deze aanpak:

• Je neemt je verantwoordelijkheid voor je gevoelens,
• Je laat jouw behoefte zien zonder te beschuldigen en
• Je nodigt de ander uit tot open contact i.p.v. in de verdediging te schieten.
  
  

Valkuilen in de communicatie zijn o.a.:

Bij de waarneming: 
Kleuring geven, oordelen, invullen, conclusies trekken, filteren en etiketteren.

Bij het benoemen van gevoelens: 
Dat je een quasi gevoel benoemt. of Ik neem waar en voel me daar zo en zo bij vanuit je slachtofferrol.

Bij het benoemen van je behoefte: 
Zorg dat je geen uitgestippelde strategie hebt, een zogenoemde "hidden agenda."Zet de uitkomst niet naar je hand, maar laat deze open.

Als je een verzoek doet aan de ander of een vraag stelt:
Mag het geen eis zijn en gelden dezelfde spelregels zoals eerder benoemd.

Tot slot:

Geweldloze communicatie is geen perfect pad, maar een uitnodiging om telkens weer terug te keren naar jezelf. Naar je gevoel, je behoefte, je waarheid en van daaruit contact te maken met de ander. Het vraagt oefening, mildheid en moed.

In mijn praktijk begeleid ik mensen in onder andere dit proces, om vanuit zelfverbinding ook in de buitenwereld eerlijk, helder en liefdevol aanwezig te zijn. Of het nu gaat om relaties, werk of het contact met jezelf je bent van harte welkom!

In liefde gedeeld José